Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Ανακύκλωση με επιδότηση

«Οσο περισσότερο ανακυκλώνετε, τόσο θα επιδοτείστε». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει στους δήμους το ΥΠΕΧΩΔΕ, προσπαθώντας να τους ενεργοποιήσει για μεγαλύτερη συμμετοχή στην ανακύκλωση μέσω της παροχής οικονομικών κινήτρων. Ικανοποιώντας το πάγιο αίτημα των δήμων για χρηματοδότηση, το υπουργείο εκτιμά ότι θα τριπλασιάσει την ανακύκλωση οικιακών αποβλήτων μέσα στην επόμενη τριετία. Οι επιδόσεις της Ελλάδας στην ανακύκλωση παραμένουν φτωχές, με τη χώρα να υπολείπεται κατά 9% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και αυτό σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς του υπουργείου.

... Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, ένας δήμος που συλλέγει έως οκτώ κιλά ανά κάτοικο σε ετήσια βάση θα επιδοτείται με 30 ευρώ ανά τόνο. Από 8-15 κιλά με 40 ευρώ ανά τόνο, από 15-20 κιλά με 50 ευρώ ανά τόνο και ούτω καθεξής. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου, με βάση το σύστημα αυτό, έως το 2011 θα έχουν τριπλαστιαστεί οι ποσότητες των ανακυκλώσιμων οικιακών αποβλήτων που συλλέγονται (φθάνοντας τους 200.000 τόνους), ενώ η χρηματοδότηση των δήμων για τους μπλε κάδους θα φθάσει τα 8 εκατ. ευρώ... η συνέχεια εδώ


Του Γιώργου Λιάλιου από την Καθημερινή

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Φωτοβολταϊκά σε κτίρια

Δεν χρειάζεται άδεια για φωτοβολταϊκά σε κτίρια

Εργασία μικρής κλίμακας, για την οποία δεν απαιτείται έκδοση οικοδομικής άδειας, θεωρεί το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων σε κτίρια, σε εντός και εκτός σχεδίου περιοχές. Αυτό προβλέπει πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού κ. Καλογιάννη, που περιλαμβάνει και τους ηλιακούς θερμοσίφωνες... η συνέχεια εδώ

Πηγή: http://www.enet.gr

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Αλλοίωση του ελληνικού περιβάλλοντος

Κοσμογράφημα - All-inclusive - του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και συγγραφέας) από την Ελευθεροτυπία του Σαββάτου 10.05.08

...Υπάρχει άλλωστε μια σταθερή όσο και ανάλγητη αλλοίωση του ελληνικού περιβάλλοντος, που φαίνεται να χαίρει κάποιας ιδιότυπης ασυλίας. Συντελείται σιωπηλά, ύπουλα, χωρίς πολλές καταγγελίες, χωρίς την πομπώδη αναζήτηση ευθυνών: Είναι ο τουριστικός μας εκχυδαϊσμός. Ως επιδημία απαξιώνει τη μια μετά την άλλη γωνιά της πατρίδας, εξουθενώνει τοπία και ανθρώπους. Ηδη μερικές επώνυμες ή ανώνυμες περιοχές σε όλη την Ελλάδα έχουν ταυτιστεί με το χυδαίο και τη βαρβαρότητα: στην Κρήτη και στην Κέρκυρα, στη Μύκονο ή τη Ρόδο. Ακόμα όμως και αν οι περιπτώσεις αυτές θεωρηθούν μοιρολατρικά ακραίες, και ο υπόλοιπος «τουριστικός» μας χάρτης δεν προκαλεί υπερηφάνεια. Τοπία μοναδικά ενταφιάζονται στο μπετόν και την ασχήμια, παραλίες ολόκληρες παραδίδονται στην ευτέλεια και το κέρδος. Η ρύπανση της θάλασσας, αποτέλεσμα της μαζικότητας και της έλλειψης υποδομών, είναι πια ορατή και εκεί που μέχρι χθες έλαμπε το διάφανο νερό και τα μαγικά του χρώματα. Οσο για τους «τουρίστες», λίγοι ενδιαφέρονται για την ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι μάζες μετακινούμενες, που ψάχνουν τον πλαστικό ήλιο και τη φτήνια και προσθέτουν το δικό τους άχρωμο βλέμμα στις ήδη άχρωμες τουριστικές περιοχές....

Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

Εμείς που έχουμε φτάσει ή που προσπαθούμε να φτάσουμε;
Τι μπορούμε να σώσουμε και τι να γλιτώσουμε;


Οικιακά Φωτοβολταϊκά Συστήματα

Μια απάντηση για τα φωτοβολταϊκά συστήματα του κ. Στέφανου Μάνου, ο οποίος βρίσκεται πολύ συχνά στο νησί μας, σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής 11.05.08

Πριν από τρεις εβδομάδες έγραψα για την εντυπωσιακή ανοησία που χαρακτηρίζει τις ρυθμίσεις, τις οποίες έχει επιβάλλει το κράτος σε όσους επιθυμούν να εγκαταστήσουν ένα μικρό φωτοβολταϊκό σύστημα στη στέγη του σπιτιού τους. Είναι τόση η ανοησία ώστε, μόνη της, φθάνει για να αποθαρρύνει όποιον θα ήθελε να εγκαταστήσει ένα τέτοιο σύστημα, ακόμη και τον πλέον περιβαλλοντικά ευαίσθητο

Στις 4 Μαΐου, η «Καθημερινή» δημοσίευσε άρθρο του κ. Κυριάκου Βλάχου, μέλους της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ), σε απάντηση-συμπλήρωση -γράφει ο κ. Βλάχος- του δικού μου. Θέλω να απαντήσω στα βασικά επιχειρήματα του κ. Βλάχου.

Γράφει ο κ. Βλάχος: «Το κόστος εγκατάστασης των 200.000 φωτοβολταϊκών των 2 kW, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κ. Μάνου, ανέρχεται περίπου σε 200.000 x 14.000 ευρώ, ήτοι 2,8 δισ. ευρώ, ποσό υπερ-δεκαπενταπλάσιο από το αντίστοιχο κόστος μιας θερμικής αιχμιακής μονάδας (400 ευρώ/kW). Δεδομένου ότι η χώρα μας δεν διαθέτει εγχώρια παραγωγή φωτοβολταϊκών, το τεράστιο αυτό ποσό θα επιβαρύνει το εμπορικό ισοζύγιο και δεν θα δημιουργήσει παρά ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας».

Oτι 200.000 μικρά φωτοβολταϊκά στις στέγες των σπιτιών κοστίζουν περισσότερο από μια αντίστοιχη θερμική μονάδα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Η διαφορά είναι ότι την απόφαση για την κατασκευή και πληρωμή των 200.000 φωτοβολταϊκών θα την πάρουν -διότι έτσι θέλουν- 200.000 καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ την απόφαση για την κατασκευή του θερμικού σταθμού θα την πάρει η ΔΕΗ. Αν, για παράδειγμα, το κράτος αποφάσιζε πως πρέπει να μετακινούμαστε, θα αγόραζε λεωφορεία των 60 θέσεων και θα εμπόδιζε την αγορά πολυτελών και μη Ι.Χ. Θα μας εξηγούσε ότι κάθε μετακίνηση με Ι.Χ. κοστίζει 20-30 φορές περισσότερο από ό,τι με λεωφορείο, επιβαρύνει το εμπορικό ισοζύγιο και δεν δημιουργεί παρά ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας. Αυτό που φαίνεται αδιανόητο για τα Ι.Χ., αυτό ακριβώς κάνει το κράτος με τα φωτοβολταϊκά. Με ανόητες ρυθμίσεις εμποδίζει όσους επιθυμούν να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκές μονάδες στη στέγη του σπιτιού τους.

Η θεωρία είναι πάντοτε ελκυστικότερη από την παρατήρηση. Η θεωρία διαθέτει κομψότητα διότι επιτρέπει τον περιορισμό των παραμέτρων σε όσες χωρούν σε μια εξίσωση, σε ένα συλλογισμό. Αντίθετα, η παρατήρηση της πραγματικότητας είναι άτσαλη, αφήνει πάντοτε ερωτηματικά. Αυτή, κατά κάποιο τρόπο, είναι και η διαφορά μεταξύ της κατευθυνόμενης οικονομίας και της οικονομίας της αγοράς.

Παρατηρώ, λοιπόν, ότι στη Γερμανία - που πάντως δεν μπορεί να κατηγορηθεί για παράλογες ή παρορμητικές αποφάσεις- υπήρχαν, στο τέλος του 2006, 300.000 στέγες με φωτοβολταϊκά και προβλέπεται ότι ο αριθμός αυτός θα αυξάνεται ετησίως μέχρι το 2020 με ρυθμό 20-30%. Αυτά στη Γερμανία, με πολύ λιγότερη ηλιοφάνεια από ό,τι εδώ.

Γιατί λοιπόν να μη μπορούμε να φανταστούμε 200.000 στέγες με φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα μέχρι το 2020; Αν καταργηθούν βέβαια οι ανόητες ρυθμίσεις που εμποδίζουν την εγκατάσταση τους.

Αν το κράτος καταφέρει να ξεκαθαρίσει τι πράγματι θέλει με τα φωτοβολταϊκά, αν διατυπώσει ένα όραμα, ένα στόχο και σταματήσει τις συνεχείς ανοησίες, προεξοφλώ ότι θα δημιουργηθούν εγχώριες μονάδες παραγωγής φωτοβολταϊκών (όπως έγινε στο παρελθόν με τους ηλιακούς θερμοσίφωνες) και έτσι θα απαντηθεί το δεύτερο μέρος της επιχειρηματολογίας του κ. Βλάχου. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να προσθέσω -μια και το υπουργείο Ανάπτυξης εποπτεύει, πέρα από την ενέργεια, και την έρευνα- ότι θα ήταν σωστό να ενθαρρυνθεί η έρευνα σε ό,τι έχει σχέση με τον ήλιο. Εχουμε περισσότερο ήλιο από τους εταίρους μας στην Ευρώπη. Ας τον αξιοποιήσουμε.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Αιολική Ενέργεια

ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, του Ηλεκτρ. Περιοδικού ΕΥΠΛΟΙΑ

Εμείς, κάτοικοι των νησιών του Αρχιπελάγους, που αυθαίρετα μας ξεχώρισαν σε περιοχές ΠΑΠ (Περιοχές Αιολικής Προτεραιότητας, ήτοι, εκεί που φυσάει πολύ) και ΠΑΚ (Περιοχές Αιολικής Καταλληλότητας, εκεί που φυσάει λιγότερο) θέλουμε να κάνουμε γνωστό το έγκλημα που πάει να γίνει σε βάρος της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στο όνομα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της ενεργειακής κρίσης, μέσα από το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξίας ΑΠΕ, με την προώθηση εφαρμογών μιας τεχνολογίας που θα έχει εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στις σχέσεις ανθρώπου και φύσης.


ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Για την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου και της ενεργειακής κρίσης χαράσσεται μια καιροσκοπική πολιτική μονόπλευρη και βασισμένη αποκλειστικά σε τεχνοκρατικά κριτήρια με γνώμονα την αμφίβολη μεσοπρόθεσμη επιτυχία στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας για μείωση των ρύπων του θερμοκηπίου. Οι επεμβάσεις σχεδιάζονται και αποφασίζονται από τεχνοκράτες, με σημείο αναφοράς τα συμφέροντα μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών και σχημάτων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας, σε αντίθεση με την ισχύουσα εθνική περιβαλλοντική και χωροταξική νομοθεσία, τις Οδηγίες της Ε.Ε. για την προστασία του περιβάλλοντος και την εξοικονόμηση ενέργειας και γενικά τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, με δήθεν γνώμονα την, αναμφίβολα, αναγκαία αντιμετώπιση του προβλήματος του θερμοκηπίου. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η νησιωτική και η ύπαιθρος χώρα να απομένει σχεδόν απροστάτευτη απέναντι στην εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας, στο έλεος των επενδυτών.

Πιστεύουμε πως το πιο σωστό θα ήταν να ξεκινήσουμε την αντιμετώπιση της ενεργειακής και κλιματικής κρίσης από το σημείο που θα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρεις λέξεις: ΜΕΙΩΣΗ – ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ – ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.

Η ελληνική πολιτεία δυστυχώς δεν ξεκινάει από αυτό το σημείο, της προώθησης μέτρων εξοικονόμησης της ενέργειας, καθώς και προώθησης προγραμμάτων για την ενεργειακή απόδοση στα κτίρια, τις συσκευές και τις μεταφορές. Παρακάμπτοντας εντελώς τη ΜΕΙΩΣΗ της σπατάλης και προβλέποντας συνεχή αύξηση της ζήτησης, βάζει στόχο την ενίσχυση του ενεργειακού παραγωγικού συστήματος της χώρας με ΑΠΕ και άλλα καύσιμα (π.χ λιθάνθρακα, φυσικό αέριο). Είναι σαν να σπεύδουμε να αυξήσουμε την παροχή σε ένα διάτρητο σύστημα ύδρευσης πριν επισκευάσουμε τις διαρροές.


Ένα δεδομένο, που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, γιατί αποτελεί σημαντικό μέρος του προβλήματος, είναι ότι στην εποχή του φθηνού πετρελαίου συνηθίσαμε στην αλόγιστη κατανάλωση ενέργειας. Σήμερα όμως με δεδομένη τη χειροτέρευση του περιβάλλοντος και τη μείωση των αποθεμάτων πετρελαίου είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να περιορίσουμε την ενεργειακή σπατάλη.
Οι ΑΠΕ μπορούν και πρέπει να ενταχθούν σε ένα μακροπρόθεσμο ενεργειακό προγραμματισμό, αλλά με την προϋπόθεση α) να ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ την ενεργειακή σπατάλη και β) να αποκτήσουμε σαφή εικόνα του ρόλου και των προοπτικών τους στα πλαίσια ενός βιώσιμου γενικού ενεργειακού σχεδιασμού. Λαμβάνοντας βέβαια υπόψη ότι, με τα σημερινά δεδομένα, οι ΑΠΕ δρουν επικουρικά στο ενεργειακό έλλειμμα και με την υπάρχουσα τεχνολογία δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα.

Όμως οι κυβερνώντες με αποκλειστικά στενά τεχνοκρατικά κριτήρια, συνεχίζοντας τις λανθασμένες πολιτικές τους, επιλέγουν από τις ΑΠΕ και προωθούν κυρίως την αιολική ενέργεια, την οποία και επιδοτούν αδρά, με τη δικαιολογία ότι αυτή έχει επενδυτικό ενδιαφέρον. Επαυξάνοντας τις λάθος επιλογές δεν στοχεύουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες κάθε τόπου ξεχωριστά αλλά να ενισχύσουν συνολικά το σύστημα και γι' αυτό σχεδιάζουν μεγάλης κλίμακας Βιομηχανικά Αιολικά Πάρκα.


ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Εμείς, πολίτες του Αιγαίου, ανησυχούμε βλέποντας τη σταδιακή φυσική και πολιτιστική καταστροφή που προκαλείται από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό βιομηχανικών αιολικών πάρκων. Αυτή η καταστροφή επηρεάζει τόσο το τοπίο, όσο και τις πόλεις και τα χωριά μας.

Διαπιστώνοντας αυτή την πρωτόγνωρη επίθεση, με την αλόγιστη χρήση μιας τεχνολογίας που με τον τρόπο που προτείνεται καταντάει εχθρική για τον άνθρωπο, στερούμαστε όλο και περισσότερο του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός μας να εκφέρουμε άποψη για τη λήψη αποφάσεων που αφορούν στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο βιώνουμε.

Εν όψει λοιπόν της σοβαρής βλάβης που απειλεί την ύπαιθρο χώρα μας, τα βουνά και τα νησιά μας, τις ευαίσθητες και προστατευόμενες περιοχές μας, τα τοπία μας, στα οποία αποτυπώνεται η ιστορική κληρονομιά μας και είναι το θεμέλιο της πολιτιστικής μας ταυτότητας,
κάνουμε έκκληση στα αρμόδια υπουργεία να σταματήσει την προβλεπόμενη στο Ειδικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ προώθηση της τεχνολογίας αιολικής ενέργειας η οποία τεκμηριωμένα πλέον αμφισβητείται όχι μόνο από οικολογική αλλά και από οικονομική σκοπιά. Πρέπει επιτέλους οι αρμόδιοι που επεξεργάζονται το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξίας ΑΠΕ (τεχνοκράτες, μελετητές, χωροτάκτες, ειδικοί της ΡΑΕ, του ΥΠΕΧΩΔΕ, του ΚΑΠΕ) να καταλάβουν ότι το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» δεν μπορεί να εφαρμόζεται στα θέματα του περιβάλλοντος.

Ας ξεκαθαρίσουν τη σύγχυση μεταξύ του οικολογικού σκοπού της παραγωγής καθαρής ενεργείας και της βλάβης την οποία συνεπάγονται για το περιβάλλον οι τεράστιες ανεμογεννήτριες, που συνιστούν βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής όχλησης για το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Τα αιολικά πάρκα είναι πραγματικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έχουν ολέθριες επιπτώσεις όταν εγκαθίστανται σε ευαίσθητα φυσικά οικοσυστήματα, όπως είναι οι δρυμοί, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις, τα μικρά νησιά, οι περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, οι προστατευόμενες, κ.λ.π.


ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΙΟΛΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ

Η εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου απαιτεί σωρεία "υποδομών" (ορίζονται ως συνοδευτικές εγκαταστάσεις) καταστροφικών για το περιβάλλον: Για να μεταφερθούν οι γιγάντιες ανεμογεννήτριες (μια ανεμογεννήτρια 3 MW, έχει ύψος ιστού 100 μ περίπου και 45 μ ακτίνα φτερωτής, συνολικά 135μ ύψος, όσο δηλ. ένας ουρανοξύστης 45 ορόφων) στη θέση εγκατάστασης ξυρίζονται δάση, χτίζονται γέφυρες, ανοίγονται τεράστιοι δρόμοι, κόβονται δέντρα, το τοπίο αλλάζει ριζικά. Κατασκευάζονται μετεωρολογικοί πύργοι, ηλεκτρικοί υποσταθμοί μεταβολής τάσης (10-12 στρέμματα ο καθένας, για τα μεγάλα πάρκα), οικίσκοι επί οικίσκων συνεργείων, επιτηρητών, εργοταξίων και άπειρες ηλεκτρικές γραμμές ρημάζοντας κυριολεκτικά παρθένες περιοχές και σημαντικά οικοσυστήματα. Για τη θεμελίωση αυτών των ανεμογεννητριών απαιτούνται τεράστιες ποσότητες τσιμέντου. Με τη σειρά του η παραγωγή τσιμέντου απαιτεί τη χρήση τεράστιας ποσότητας ενέργειας με συνεπακόλουθο την έκκληση στην ατμόσφαιρα εκατοντάδων τόνων διοξειδίου του άνθρακα (CO2).
Για πρώτη φορά σχεδιάζεται τέτοια μαζική επίθεση σε παρθένες περιοχές που θα έχει τραγικές συνέπειες στη φυσιογνωμία του ελληνικού τοπίου.

Από νομική άποψη ο κ. Μ. Δεκλερής σημειώνει:
«Η έννομη αξία της καθαρής ενέργειας έπεται της προστασίας του πολύτιμου φυσικού κεφαλαίου της χώρας, στο οποίο ανήκουν τα ευαίσθητα δασικά οικοσυστήματά μας, τα βουνά μας, με τις αλπικές ζώνες, τους δρυμούς τους, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στην ηπειρωτική χώρα, και εξ ολοκλήρου τα μικρά νησιά, οι ακτές, τα ακρωτήρια και εν γένει το νησιωτικό τοπίο. Οι ανεμογεννήτριες, σχεδιασμένες σε ξένες χώρες, είναι εντελώς ασυμβίβαστες προς την μικρή κλίμακα του ελληνικού νησιωτικού τοπίου. Τυχόν εγκαθιστάμενες στους τόπους προτίμησης των επενδυτών, συνεπάγονται καταστροφή του αντίστοιχου πολιτιστικού, αισθητικού και φυσικού κεφαλαίου των νησιών μας, η οποία, βεβαίως, αποκλείεται από το Σύνταγμα του 1975 με το άρθ. 24 και την πάγια νομολογία του ΣτΕ για την προστασία των μικρών νησιών ως ευαίσθητων οικοσυστημάτων»(1).
Επισημαίνουμε ακόμη ότι η δραστική μεταβολή αξιόλογων τοπίων θα έχει επιπτώσεις στον τουρισμό, ορεινό και νησιωτικό, που βασίζεται στην διατήρηση των στοιχείων του τοπίου σε φυσική κατάσταση.

Λόγω του όγκου των ανεμογεννητριών (χαλύβδινα τέρατα, που φτάνουν πλέον ακόμη και τα 165 μέτρα ύψος και φαίνονται από παντού) το τοπίο αλλοιώνεται, μεταβάλλεται σε βιομηχανικό και τα παραθεριστικά θέρετρα υποβαθμίζονται. Η πτώση των τιμών των ακινήτων αντικατοπτρίζει την επιδείνωση της ποιότητας ζωής- όχι μόνο σε περιοχές κοντά σε ανεμογεννήτριες.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν τη ζωή τους ως αβάσταχτη όταν είναι κατ' ευθείαν εκτεθειμένοι στις ακουστικές και οπτικές συνέπειες των αιολικών πάρκων. Αναφέρονται περιπτώσεις ατόμων που δηλώνουν ασθένεια και ανικανότητα για εργασία, αυξάνεται ο αριθμός παραπόνων για συμπτώματα, όπως αρρυθμίες και άγχος, που είναι γνωστά σαν αποτελέσματα υπόηχων (ήχοι συχνοτήτων κάτω από το κανονικό όριο ακουστικής λήψης) (2).


ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ

Ως γνωστόν οι ως τώρα ενεργειακοί πόροι απαιτούν εξόρυξη, μεταφορά, καύση των ορυκτών (λιγνίτη, πετρέλαιο) ή εμπλουτισμό και σχάση (ουράνιο) και μετατροπή της θερμικής ενέργειας σε κινητική και εν συνεχεία σε ηλεκτρική. Με λίγα λόγια, οι πόροι είναι συγκεκριμένης και περιορισμένης ποσότητας, αναλώσιμοι και μάλιστα με αναγκαστικές απώλειες ενέργειας ως θερμική διάχυση στο περιβάλλον. Δικαιολογείται λοιπόν, μια κεντρική διαχείριση, ενεργειακή οικονομία, περιορισμοί και εξάρτηση από την υψηλή τεχνολογία.

Για την ηλιακή και αιολική ενέργεια όμως ποιος ο λόγος να υπάρχει συγκεντρωτική και κεντρική διαχείριση και διανομή;

Εμείς προτείνουμε να δοθεί έμφαση στο αίτημα για επιδότηση μικρών τοπικών και οικιακών εφαρμογών σε αντιδιαστολή με τις τεράστιες, εκτός κλίμακας για το ελληνικό τοπίο προτεινόμενες εγκαταστάσεις. Χιλιάδες μικρές μονάδες διεσπαρμένες μπορούν να υποκαταστήσουν λίγες τεράστιες και να συνεισφέρουν ευελιξία και μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι οικιακές ΑΠΕ, κάτι ανάλογο με τους προσωπικούς υπολογιστές, που θα επιδοτούνται γενναία.

Η διασπορά, εκτός των αισθητικών πλεονεκτημάτων, συνεισφέρει αποφασιστικά στην καλλιέργεια ορθής καταναλωτικής συνείδησης που είναι άλλωστε και η βασικότερη προϋπόθεση για να επιτύχουμε κάτι μακροπρόθεσμο και ουσιαστικό (3).

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσον αφορά την απόδοση, αυτό που χάνεται από την μικρή κλίμακα αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την εξοικονόμηση που έχουμε μειώνοντας την απόσταση μεταφοράς του ρεύματος.

Ο κίνδυνος γενικευμένου black out μειώνεται αισθητά, όταν τα σημεία παραγωγής ενέργειας από τις ΑΠΕ βρίσκονται αποκεντρωμένα, χωρίς πολλά σύρματα και δίκτυα σε αντίθεση με τα συστήματα που βασίζονται ουσιαστικά σε κεντρική παραγωγή και διανομή.

Μην ξεχνάμε και τη νέα τεχνολογία των πλωτών ανεμογεννητριών. Πρόσφατα εγκαινιάστηκε στη Νότια Ιταλία η πρώτη μεγάλης κλίμακας πλωτή ανεμογεννήτρια η οποία έχει απλώς αγκυροβοληθεί σε βάθος 100 μ., και σε απόσταση πλέον των 10 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Η ανεμογεννήτρια αυτή εδράζεται πάνω σε μια πλωτή πλατφόρμα και έχει ρυμουλκηθεί από το σημείο κατασκευής της στο σημείο εγκατάστασης. Η μεγάλη απόσταση από την ακτή εκτός από τα αισθητικά πλεονεκτήματα εξασφαλίζει σταθερότερους ανέμους που καθιστούν αποδοτικότερη τη λειτουργία της.

Η πλωτή ανεμογεννήτρια είναι σαφώς πιο φιλική προς το περιβάλλον γιατί μπορεί να απομακρυνθεί και να αποσυναρμολογηθεί χωρίς να αφήσει κανένα κατάλοιπο στην περιοχή χωροθέτησής της.

Ήδη, στη Νότια Ιταλία, βρίσκεται στο στάδιο κατασκευής το πρώτο θαλάσσιο αιολικό πάρκο ισχύος 90 MW , 20 χλμ. από την ακτή σε νερά βάθους 100-120 μέτρων. Το εγχείρημα υποστηρίζεται έντονα από την τοπική κυβέρνηση της Puglia και τον τοπικό πληθυσμό.

Προτείνουμε:


1) Συγκεκριμένες πολιτικές και προγράμματα εξοικονόμησης (ενεργειακή απόδοση κτιρίων, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, μεταφορικά μέσα, κλπ.)

2) Μείωση χρήσης τσιμέντου που παράγει το ισόποσο του βάρους του σε διοξείδιο.

3) Εφαρμογή τεχνολογιών μείωσης των ρύπων των σημερινών μονάδων παραγωγής

4) Αποκεντρωμένες εφαρμογές μικρών συστημάτων ΑΠΕ (ηλιακά, φωτοβολταϊκά, αιολικά, γεωθερμία, κλπ)

5) Προγράμματα ενεργειακής αυτοδυναμίας και εξοικονόμησης για τα μεγάλα και μεσαία αστικά συγκροτήματα (π.χ φωτεινοί σηματοδότες και δημόσιος φωτισμός με φωτοβολταϊκά)

6) Πλωτά αιολικά πάρκα

Καλούμε τα αρμόδια υπουργεία να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους τώρα, προτού οι καταστροφικές επεμβάσεις των εταιρειών αιολικής ενέργειας μπουν σε εφαρμογή. Επίσης καλούμε κάθε ενημερωμένο πολίτη να βοηθήσει να μη χαθεί η μοναδική ομορφιά των νησιών και των βουνών μας στο βωμό μιας μη ορθολογικής ενεργειακής επένδυσης.

15/03/2008

-------------------------------------------------
ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ:

(1) «Η Εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων στα νησιά των Κυκλάδων», του Μ. Δεκλερή.
(2) «Το Μανιφέστο του Darmstadt», που αφορά την εκμετάλλευση της Αιολικής Ενέργειας στη Γερμανία και υπογράφτηκε από εκατοντάδες πανεπιστημιακούς και συγγραφείς την 1η Σεπτεμβρίου 1998 από την ομάδα πρωτοβουλίας για τη σύνταξή του.
(3) ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: «Διασπορά ή συγκέντρωση των ΑΠΕ;», του Ν. Τακόλα.
Πάμπολλα άρθρα του αρχείου του ηλεκτρ. περιοδικού "Εύπλοια" που αφορούν στις ανεμογεννήτριες και την εγκατάσταση των Αιολικών Πάρκων ανά την Ελλάδα.

Πηγή: http://eyploia.aigaio-net.gr

Κυριακή 4 Μαΐου 2008

Λιμάνι Τήνου! θέμα και στο press-gr.blogspot.com

Δημοσίευση από το press-gr.blogspot.com του Σαββάτου 03 Μαϊου 2008

Το λιμάνι της ντροπής...
. ...είναι το λιμάνι της Τήνου .
.
Γράφει ο Χρήστος Γίτσας
. .
Ενα απαράδεκτο και απίστευτο θέαμα αντικρίζει ο επισκέπτης αυτού του πανέμορφου νησιού, μόλις θελήσει να επιστρέψει μ΄ένα από τα μεγάλα πλοία της γραμμής.... η συνέχεια στο press-gr.blogspot.com